ยักษ์ใหญ่ได้ถูกปลุกในวันที่ 22 มีนาคม เขาถูกเครื่องปั่นจั่นยกขึ้นและก็เสร็จเรียบร้อย พอทุกอย่างเสร็จก็มีบางคนขึ้นไปชมวิวข้างบนดูว่าเป็นอย่างไรในทันทีทันใด ผมได้ส่งเดวิดขึ้นไปดูแทน และให้เขาถ่ายรูปมาให้ดูด้วย แน่นอนอยู่แล้วที่ผมก็ทำเองได้ ทางขึ้นข้างบนนั้นไม่สบายอย่างที่คิด ถ้าแดดส่องด้วยแล้วละก้อสวยมาก ถ้าใครไปถึงข้างบนได้ก็เหมือนกับการได้รับเงินเดือน แต่ในรูปแบบของทิวทัศน์ไม่ใช่เงิน เดวิดได้ถ่ายรูปครัวของพวกเราจากข้างบนด้วย
ในวันที่ 17 มีนาคมพวกเราก็ต้องลาคนช่วยทำงานจากประเทศเยอรมันนีอีกครั้ง ครั้งนี้เป็นคุณ มาโก้ และ คุณเด็ทเลบ ในการลาแต่ละครั้งนั้นมีสีสันไม่เหมือนกัน แต่ถึงอย่างไรก็เป็นการดีที่ได้เห็นการลาของแต่ละคน มันเหมือนมีอะไรบางอย่างในอากาศ ในการลาของวันที่ 17 ก็เหมือนกับทุกครั้งที่ชาวมอร์แกนได้ทำผ้าบาติกให้กับเขาทั้งสอง และยังมีอีกอย่างก็คือป้ายชื่อบ้านของมาโก้และเด็ทเลบ และครั้งนี้มาโก้ยังได้มีของให้กับสมชายด้วย มาโก้ได้สร้างสานพระภูมิที่ทำมาจากสิ่งของที่เขาสามารถหาได้จากสถานที่ก่อสร้างของพวกเราให้กับสมชาย เขามอบให้กับสมชายพร้อมกับคำพูดอีกเล็กน้อยด้วย
ผมขอขอบคุณคุณสมชาย ที่คุณมีความอดทนกับความช่วยเหลือและการทำงานของผม ในตอนแรกที่ผมมานั้น ผมยังไม่ค่อยรู้ว่าจะต้องทำอะไรบ้าง แต่ในเวลานี้ที่ผมจะต้องจากลา ผมได้เก็บเอาความรู้สึกที่ดีๆ ความสามารถของแต่ละคน เอาไว้เสมอ ในช่วงเวลาที่ผมได้อยู่ที่นี่เป็นเวลาที่ดีมาก และผมก็จะไม่มีวันลืมพวกคุณเลย
คาโรลาทำพวกเราร้อนไปตามๆกัน ในที่นี้เธอมีหน้าที่คอยดูแลจัดเก็บสถานที่ต่างๆและนำพวกต้อนไม้และอุปกรณ์การก่อสร้างเก่าไปเผา แต่พวกเราก็ต้องลาเธอเหมือนกัน เธอทำให้พวกคนไทยค่อนข้างยุ่ง เนื่องจากว่าอากาศที่นี่ร้อนซึ่งก็เป็นไปได้ที่คนช่วยที่เป็นผู้หญิงบางทีก็แต่งตัวค่อนค้างโป้ และบางทีพวกคนไทยก็ว่ามันเป็นการไม่สุภาพที่แต่งตัวแบบนี้ สำหรับผมแล้วและพวกผู้ชายอื่นๆเห็นว่าน่าเสียดาย ในบางทีเธอยังอ่านหนังสือให้พวกเด็กฟังด้วย ซึ่งก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่พวกเราเรียกเธอว่า คุณแม่ เธออยู่ถึงตอนสุดท้าย และเธอก็ไม่สามารถปกปิดความเจ็บปวดที่เธอมีได้ จนบางทีคนขับรถต้อยคอยปลอบใจเธอ
นี่เป็นภาพนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีจากพระนครเหนือที่จะมาช่วยพวกเราอีกแรง
วันนี้พวกเราได้รับแจกอุปกรณ์ไฟฟ้าจากการไฟฟ้าของทางตะกั่วป่า
และวันนี้ก็มีเท่านี้
วิลลี่และพวกคนง่ายๆ